Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Zgierzu

POSTANOWIENIE

Dnia 23 sierpnia 2018 roku

Sąd Rejonowy w Zgierzu I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SR Ewelina Iwanowicz

Protokolant: Bartłomiej Trzmielak

po rozpoznaniu w dniu 26 lipca 2018 roku w Zgierzu na rozprawie sprawy

z wniosku M. B.

z udziałem P. B. (1)

o podział majątku wspólnego

postanawia:

1. umorzyć postępowanie w zakresie samochodów osobowych;

2. objąć podziałem majątku wspólnego byłych małżonków M. B. i P. B. (1) prawo własności lokalu mieszkalnego numer (...) o powierzchni 35,78 m ² położonego w A. przy ulicy (...) wraz z udziałem (...) (trzy tysiące pięćset siedemdziesiąt osiem trzydzieści dwa tysiące czterysta siedemdziesiątych dziewiątych) części w prawie użytkowania wieczystego działki gruntu numer (...), dla której w Sądzie Rejonowym w Zgierzu prowadzona jest księga wieczysta numer (...) i w częściach wspólnych budynku, dla którego w Sądzie Rejonowym w Zgierzu urządzona jest księga wieczysta numer (...), o wartości 63.000,00 (sześćdziesiąt trzy tysiące) złotych;

3. dokonać podziału majątku wspólnego byłych małżonków M. B. i P. B. (1) w ten sposób, że przyznać na wyłączną własność M. B. składnik majątku szczegółowo opisany w punkcie 2 sentencji postanowienia;

4. ustalić, iż M. B. dokonała po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej
z majątku osobistego spłaty zobowiązań zaciągniętych przez M. B. i P. B. (1) w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej w łącznej kwocie 4.751,17 (cztery tysiące siedemset pięćdziesiąt jeden 17/100) złotych;

5. oddalić w pozostałym zakresie wniosek M. B. o rozliczenie spłaty z jej majątku osobistego po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej zobowiązań zaciągniętych przez M. B. i P. B. (1) w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej;

6. ustalić, iż M. B. poniosła nakłady z majątku osobistego na majątek wspólny
w postaci kosztów utrzymania lokalu mieszkalnego szczegółowo opisanego w punkcie 2 po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej w kwocie 8.488,38 (osiem tysięcy czterysta osiemdziesiąt osiem 38/100) złotych;

7. oddalić w pozostałym zakresie wniosek M. B. o rozliczenie nakładów z jej majątku osobistego na majątek wspólny w postaci kosztów utrzymania lokalu mieszkalnego
po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej;

8. zasądzić od M. B. na rzecz P. B. (1) tytułem spłaty udziału uczestnika postępowania w majątku wspólnym, tytułem rozliczenia zobowiązań powstałych przed ustaniem wspólności majątkowej małżeńskiej, a spłaconych przez wnioskodawczynię po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej oraz tytułem kosztów utrzymania lokalu mieszkalnego
po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej kwotę 24.880,22 (dwadzieścia cztery tysiące osiemset osiemdziesiąt 22/100) złotych płatną w 24 (dwudziestu czterech) ratach:

a)  pierwsza w kwocie 1.036,00 (jeden tysiąc trzydzieści sześć) złotych w terminie jednego miesiąca od uprawomocnienia się postanowienia,

b)  druga w kwocie 1.036,00 (jeden tysiąc trzydzieści sześć) złotych w terminie dwóch miesięcy od uprawomocnienia się postanowienia,

c)  trzecia w kwocie 1.036,00 (jeden tysiąc trzydzieści sześć) złotych w terminie trzech miesięcy od uprawomocnienia się postanowienia,

d)  czwarta w kwocie 1.036,00 (jeden tysiąc trzydzieści sześć) złotych w terminie czterech miesięcy od uprawomocnienia się postanowienia,

e)  piąta w kwocie 1.036,00 (jeden tysiąc trzydzieści sześć) złotych w terminie pięciu miesięcy od uprawomocnienia się postanowienia,

f)  szósta w kwocie 1.036,00 (jeden tysiąc trzydzieści sześć) złotych w terminie sześciu miesięcy od uprawomocnienia się postanowienia,

g)  siódma w kwocie 1.036,00 (jeden tysiąc trzydzieści sześć) złotych w terminie siedmiu miesięcy od uprawomocnienia się postanowienia,

h)  ósma w kwocie 1.036,00 (jeden tysiąc trzydzieści sześć) złotych w terminie ośmiu miesięcy od uprawomocnienia się postanowienia,

i)  dziewiąta w kwocie 1.036,00 (jeden tysiąc trzydzieści sześć) złotych w terminie dziewięciu miesięcy od uprawomocnienia się postanowienia,

j)  dziesiąta w kwocie 1.036,00 (jeden tysiąc trzydzieści sześć) złotych w terminie dziesięciu miesięcy od uprawomocnienia się postanowienia,

k)  jedenasta w kwocie 1.036,00 (jeden tysiąc trzydzieści sześć) złotych w terminie jedenastu miesięcy od uprawomocnienia się postanowienia,

l)  dwunasta w kwocie 1.036,00 (jeden tysiąc trzydzieści sześć) złotych w terminie dwunastu miesięcy od uprawomocnienia się postanowienia,

m)  trzynasta w kwocie 1.036,00 (jeden tysiąc trzydzieści sześć) złotych w terminie trzynastu miesięcy od uprawomocnienia się postanowienia,

n)  czternasta w kwocie 1.036,00 (jeden tysiąc trzydzieści sześć) złotych w terminie czternastu miesięcy od uprawomocnienia się postanowienia,

o)  piętnasta w kwocie 1.036,00 (jeden tysiąc trzydzieści sześć) złotych w terminie piętnastu miesięcy od uprawomocnienia się postanowienia,

p)  szesnasta w kwocie 1.036,00 (jeden tysiąc trzydzieści sześć) złotych w terminie szesnastu miesięcy od uprawomocnienia się postanowienia,

q)  siedemnasta w kwocie 1.036,00 (jeden tysiąc trzydzieści sześć) złotych w terminie siedemnastu miesięcy od uprawomocnienia się postanowienia,

r)  osiemnasta w kwocie 1.036,00 (jeden tysiąc trzydzieści sześć) złotych w terminie osiemnastu miesięcy od uprawomocnienia się postanowienia,

s)  dziewiętnasta w kwocie 1.036,00 (jeden tysiąc trzydzieści sześć) złotych w terminie dziewiętnastu miesięcy od uprawomocnienia się postanowienia,

t)  dwudziesta w kwocie 1.036,00 (jeden tysiąc trzydzieści sześć) złotych w terminie dwudziestu miesięcy od uprawomocnienia się postanowienia,

u)  dwudziesta pierwsza w kwocie 1.036,00 (jeden tysiąc trzydzieści sześć) złotych w terminie dwudziestu jeden miesięcy od uprawomocnienia się postanowienia,

v)  dwudziesta druga w kwocie 1.036,00 (jeden tysiąc trzydzieści sześć) złotych w terminie dwudziestu dwóch miesięcy od uprawomocnienia się postanowienia,

w)  dwudziesta trzecia w kwocie 1.036,00 (jeden tysiąc trzydzieści sześć) złotych w terminie dwudziestu trzech miesięcy od uprawomocnienia się postanowienia,

x)  dwudziesta czwarta w kwocie 1.052,22 (jeden tysiąc pięćdziesiąt dwa 22/100) złote
w terminie dwudziestu czterech miesięcy od uprawomocnienia się postanowienia,

- z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek
z rat;

9. przeksięgować zaliczkę w wysokości 500,00 (pięćset) złotych uiszczoną przez uczestnika postępowania przelewem w dniu 29 czerwca 2016 roku zaksięgowaną pod pozycją
(...)/ (...) na dochody Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Zgierzu;

10. nie obciążać uczestników postępowania obowiązkiem zwrotu kosztów sądowych w pozostałym zakresie;

11. ustalić, iż w pozostałej części uczestnicy postępowania ponoszą we własnym zakresie koszty związane ze swoim udziałem w sprawie.

Sygn. akt I Ns 374/13

UZASADNIENIE

Wnioskiem z dnia 11 marca 2013 roku M. B. wystąpiła o dokonanie podziału majątku wspólnego wnioskodawczyni i jej byłego męża P. B. (1). Wniosła o ustalenie, iż w skład majątku wspólnego wchodzą: lokal mieszkalny położony
w A. przy ul. (...), dla którego w Sądzie Rejonowym
w Z. prowadzona jest księga wieczysta (...), samochód marki F. (...) i samochód marki V. (...). Wnioskodawczyni wystąpiła o uwzględnienie
w podziale spłaconej przez nią pożyczki bankowej w kwocie 7.200 złotych, zadłużenia komorniczego w wysokości 2.130 złotych, zadłużenia za mieszkanie w kwocie 3.200 złotych. Wnioskodawczyni wystąpiła o dokonanie podziału majątku poprzez przyznanie jej lokalu mieszkalnego oraz odliczenie od spłaty połowy w/w kwot z tytułu spłaconego przez nią zadłużenia, a nadto o rozłożenie pozostałej spłaty na raty.

(wniosek – k. 2-3)

Postanowieniem z 19 kwietnia 2013 roku wnioskodawczyni zwolniona została
od kosztów sądowych w niniejszej sprawie w całości.

(postanowienie – k. 30)

W piśmie z 10 lutego 2014 roku wnioskodawczyni wskazała, iż dochodzi rozliczenia
z tytułu należności egzekwowanej przez komornika sądowego M. S. (1)
– KM 7990/13, zadłużenia spłaconego do komornika M. D. – KM 2864/09, zadłużenia spłacanego do tego komornika w sprawie KM 2069/12 oraz spłacanego zadłużenia na karcie kredytowej w mBank.

(pismo wnioskodawczyni – k. 35-35v)

Postanowieniem z dnia 7 kwietnia 2014 roku Sąd ustanowił dla nieznanego z miejsca pobytu P. B. (1) kuratora do reprezentowania go w niniejszym postępowaniu.

(postanowienie – k. 53)

W związku ze skutecznym doręczeniem korespondencji sądowej uczestnikowi
i ustanowieniem przez niego pełnomocnika w osobie radcy prawnego Sąd postanowieniem
z 7 marca 2016 roku zwolnił kuratora dla nieznanego z miejsca pobytu uczestnika od udziału w sprawie.

(postanowienie – k. 258)

Pismem z dnia 21 marca 2016 roku uczestnik wniósł o ustalenie, iż w skład majątku wspólnego wchodzi lokal mieszkalny położony w A. przy
ul. (...) oraz dokonanie podziału majątku poprzez jego przyznanie wnioskodawczyni z obowiązkiem spłaty połowy jego wartości. Wskazał, iż pojazdy nie stanowiły majątku wspólnego stron.

(pismo uczestnika – k. 259-260)

Na terminie rozprawy w dniu 29 czerwca 2016 roku wnioskodawczyni cofnęła wniosek w zakresie ustalenia, że w skład majątku wspólnego wchodziły samochody wymienione we wniosku, na co pełnomocnik uczestnika wyraził zgodę na terminie rozprawy w dniu 7 grudnia 2016 roku.

(protokoły rozprawy – k. 268v, k. 272)

W piśmie z 4 kwietnia 2017 roku wnioskodawczyni wniosła o rozliczenie długów zaciągniętych przez małżonków: 7.223,32 złote w (...) S.A., 2.249,98 złotych zadłużenia w (...) sp. z o.o., 3.572,36 złote wpłat do wspólnoty mieszkaniowej, 652 złote zadłużenia spłaconego do komornika E. K., 461,10 złotych podatku od nieruchomości, 662 złote opłaty za użytkowanie wieczyste, 651,16 złotych zadłużenia w Polkomtel i 208,62 złotych zadłużenia wobec Cyfrowego P.. Łącznie 15.680,56 zł. Przy czym wniosła o zwrot przez uczestnika połowy tej kwoty.

(pismo wnioskodawczyni – k. 285)

Na terminie rozprawy 2 października 2017 roku strony zgodnie przyjęły wartość lokalu na kwotę 63.000 złotych.

(protokół rozprawy – k. 308)

Na terminie rozprawy w dniu 2 października 2017 roku wnioskodawczyni podtrzymała wniosek o rozłożenie spłaty na rzecz uczestnika na raty. Oświadczyła, iż jest
w stanie spłacić uczestnika w ratach po 200 złotych miesięcznie. Pełnomocnik uczestnika wskazał, iż uczestnik zaczął spłacać zadłużenie wobec Funduszu Alimentacyjnego oraz że poza dwójką dzieci z wnioskodawczynią ma jeszcze dwoje dzieci w Wielkiej Brytanii
z obecną partnerką. Dodał, iż uczestnik zamierza przekazać spłatę na poczet zaległości alimentacyjnych. Na wypadek rozłożenia należności na raty wniósł o rozłożenie na takie raty, aby należność została spłacona w ciągu roku, maksymalnie dwóch lat. Wskazał, iż wnioskodawczyni powinna liczyć się z obowiązkiem spłaty i odkładać w toku postępowania. Ponadto wniósł o nie obciążanie uczestnika kosztami postępowania, ponieważ uczestnik nie ma dużego majątku, ma na utrzymaniu czworo dzieci i duże długi do spłacenia.

(protokół rozprawy – k. 309)

Pismem z dnia 3 listopada 2017 roku wnioskodawczyni wystąpiła o rozliczenie kwoty 7.223 złote wskazanej w bankowym tytule egzekucyjnym, 1.607 złotych tytułem należności wobec (...) sp. z o.o., 3.572 złote zadłużenia we wspólnocie mieszkaniowej, 461 złotych podatku od gruntu z nakazu zapłaty w sprawie I Nc 2855/13 (w tym 311 złotych należności głównej, 90 złotych kosztów procesu i 60 złotych kosztów zastępstwa procesowego) oraz opłat bieżących, tj. 300 złotych podatku (50 złotych rocznie za lata 2012-2017 roku), 412 złotych opłaty za użytkowanie wieczyste za lata 2014-2017 (103 złote rocznie) oraz 17.323 złote kosztów utrzymania mieszkania (227,94 złotych miesięcznie od września 2011 roku przez okres 76 miesięcy). Łącznie 30.898 złotych, z czego 15.449 złotych powinien pokryć uczestnik.

(pismo wnioskodawczyni – k. 313-313v)

23 listopada 2017 roku wpłynęło pismo uczestnika, w którym podniósł, iż w okresie wskazanym w powyższym piśmie nie mieszkał we wspólnym mieszkaniu, mogą go obciążać jedynie te składniki czynszu, które są niezależne od ilości osób zamieszkujących w lokalu,
a zatem obciążają współuprawnionych do niego bez względu na ich faktyczne zamieszkiwanie. Nie ma zaś podstaw do obciążenia osoby niemieszkającej w nieruchomości kosztami eksploatacji takim jak opłaty za wodę, prąd, gaz, czy wywóz nieczystości.

(pismo uczestnika – k. 316-316v)

Na terminie rozprawy w dniu 22 stycznia 2018 roku wnioskodawczyni podtrzymała stanowisko co do wartości lokalu na kwotę 63.000 złotych.

(protokół rozprawy – k. 329)

Na ostatnim terminie rozprawy wnioskodawczyni podtrzymała dotychczasowe stanowisko w sprawie. Pełnomocnik uczestnika także podtrzymał stanowisko w zakresie wartości lokalu i sposobu podziału majątku, a ponadto zakwestionował wydatki zgłoszone przez wnioskodawczynię do rozliczenia podnosząc, iż nie zostały udowodnione.

(protokół rozprawy – k. 352)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 15 września 2001 roku P. B. (1) i M. B. zawarli związek małżeński. Przez cały okres małżeństwa pozostawali w ustroju wspólności ustawowej małżeńskiej.

(bezsporne)

Od 2008 roku małżonkowie B. z dziećmi mieszkali w lokalu komunalnym numer (...) przy ulicy (...) w A..

(bezsporne)

W dniu 20 lipca 2010 roku P. B. (1) i M. B. nabyli
do majątku objętego wspólnością ustawową małżeńską powyższy lokal mieszkalny numer (...)
o powierzchni 35,78 m ² położony w A. przy ulicy (...) wraz z udziałem (...) części w prawie użytkowania wieczystego działki gruntu numer (...), dla której w Sądzie Rejonowym w Zgierzu prowadzona jest księga wieczysta numer (...) i w częściach wspólnych budynku, dla którego to lokalu w Sądzie Rejonowym w Zgierzu urządzona jest księga wieczysta numer (...).

W celu zabezpieczenia zwrotu zwaloryzowanych bonifikat, odsetek i innych roszczeń Gminy A., w przypadku zbycia lokalu przed upływem 5 lat liczonych
od 20 lipca 2010 roku nabywcy ustanowili na przedmiotowym lokalu hipotekę kaucyjną
do kwoty 82.554,85 złote na rzecz Gminy A.. Hipoteka pozostaje wpisana do księgi wieczystej.

(bezsporne, nadto wypis aktu notarialnego – k. 4-9, odpis księgi wieczystej – k. 10-12v,
k. 356-356v, przesłuchanie wnioskodawczyni – k. 308v)

W czasie małżeństwa stron w powyższym mieszkaniu przeprowadzone zostały pewne prace remontowe, w tym wymienione okna, zamontowany nowy piec co węglowy, pomalowane ściany, przerobiona instalacja co i wodna.

(zdjęcia – płyta CD-R – k. 266, przesłuchanie uczestnika – k. 282 i k. 283 w zw. z k. 268v
-269 wyjaśnień informacyjnych, przesłuchanie wnioskodawczyni – k. 308 w zw. z k. 258v
i k. 54 wyjaśnień informacyjnych, zeznania świadka R. B. – k. 268-268v)

P. B. (1) wyprowadził się z tego lokalu około lutego-marca 2011 roku.

(przesłuchanie uczestnika – k. 282 i k. 283w zw. z k. 268v wyjaśnień informacyjnych)

Wyrokiem z dnia 29 września 2011 roku wydanym w sprawie o sygn. akt II C 504/11 Sąd Okręgowy w Łodzi rozwiązał przez rozwód związek małżeński stron. Nadto, Sąd powierzył wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnimi dziećmi stron A.
i P. B. (1) matce M. B., ograniczając władzę rodzicielską P. B. (1) do współdecydowania o wyborze szkoły i wyjazdach dzieci za granicę. Sąd zasądził od P. B. (1) alimenty w kwocie 400 złotych na córkę i 500 złotych
na syna. Wyrokiem z dnia 8 lutego 2012 roku w sprawie o sygn. akt I ACa 1241/11 Sąd Apelacyjny w Łodzi oddalił apelację P. B. (1) od powyższego wyroku Sądu Okręgowego.

(odpis wyroku – k. 27-28)

Wartość lokalu mieszkalnego numer (...) przy ul. (...) w A. według stanu na dzień 8 lutego 2012 roku i cen aktualnych wynosi 63.000 złotych.

(bezsporne)

W 2013 roku wnioskodawczyni przeprowadziła generalny remont w tym mieszkaniu, który sfinansował jej przyjaciel K. B.. Prace remontowe wykonywał brat wnioskodawczyni.

(przesłuchanie wnioskodawczyni – k. 308 w zw. z k. 54 i k. 258v wyjaśnień informacyjnych, zeznania świadka K. B. – k. 127v, k. 272v-273, zeznania świadka K. M. – k. 128, k. 267v)

K. B. zamieszkiwał w tym lokalu z wnioskodawczynią od listopada 2013 roku do stycznia 2017 roku. Oprócz nich w lokalu mieszkało dwoje dzieci stron. K. B. był zgłoszony do administratora wspólnoty mieszkaniowej jako osoba zamieszkująca w tym lokalu, a opłaty zależne od ilości osób zamieszkujących były od niego naliczane i zawierały się w kwotach opłacanych przez wnioskodawczynię. K. B. nie płacił wnioskodawczyni za mieszkanie, ale robił zakupy, pomagając jej w ten sposób w codziennym utrzymaniu.

(przesłuchanie wnioskodawczyni – k. 353 00:15:29-00:34:18 i 00:34:48-00:41:54 i k. 308
w zw. z k. 258v wyjaśnień informacyjnych)

P. B. (1) nie dokonywał ustaleń z M. B. i K. B. co do opłat za mieszkanie.

(przesłuchanie uczestnika – k. 283)

Na dzień 31 stycznia 2012 roku zadłużenie w opłatach za lokal stron wynosiło 2.096,17 złotych. Po rozwodzie spłacała je wnioskodawczyni do 2014 roku.

(pismo z Zespołu (...) sp. z o.o. – k. 108, kartoteka księgowa za 2012 rok – k. 112, przesłuchanie uczestnika – k. 282 w zw. z k. 268v wyjaśnień informacyjnych, przesłuchanie wnioskodawczyni – k. 308 w zw. z k. 195 wyjaśnień informacyjnych)

W czasie trwania małżeństwa strony korzystały z karty kredytowej do wspólnego konta w (...) S.A. Wnioskodawczyni korzystała z niej opłacając bieżące, codzienne wydatki i zakupy na potrzeby rodziny.

Na dzień 6 maja 2011 roku zadłużenie z tytułu kapitału i odsetek na karcie kredytowej w (...) S.A. wynosiło 7.282,52 złote. Bank zaproponował, aby zostało spłacone
w 96 ratach w kwotach po około 155 złotych począwszy od maja 2011 roku. M. B. zaczęła spłacać zadłużenie z tego tytułu przed rozwodem, ale nie spłaciła go
do tego momentu.

Po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej wnioskodawczyni nadal korzystała
z tej karty kredytowej, a środki na spłatę zadłużenia na karcie pochodziły z konta założonego przez strony przed rozwodem. W tym czasie P. B. (1) nie korzystał już z tego konta i nie wpływały na nie środki pieniężne uczestnika.

Wnioskodawczyni spłaciła zadłużenie na karcie kredytowej do dnia 30 maja 2017 roku.

(potwierdzenie otwarcia rachunku – k. 41, pismo z (...) S.A. z 6 maja 2011 roku – k. 43, historii operacji na rachunku od 6 grudnia 2007 roku do 8 lutego 2012 roku – k. 57-92v, wykaz transakcji kartą kredytową – k. 93-103, historia operacji na rachunku od 8 lutego 2012 roku do 23 listopada 2015 roku – k. 213-216, historia operacji na kontrakcie do obsługi kart
– k. 217-244, kopia zaświadczenia – k. 344, przesłuchanie uczestnika – k. 282
w zw. z k. 268v wyjaśnień informacyjnych, przesłuchanie wnioskodawczyni – k. 308
w zw. z k. 54 i k. 195 wyjaśnień informacyjnych)

Na dzień 8 lutego 2012 roku zaległość w podatku od nieruchomości wynosiła
40 złotych i spłaciła ją M. B. w dniu 20 maja 2013 roku.

(pismo z Urzędu Miejskiego w A. – k. 210)

Postanowieniem z dnia 15 lutego 2012 roku komornik M. D. umorzył postępowanie egzekucyjne w sprawie Km 2864/09 prowadzone z wniosku wierzyciela
S-C. Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego Niestandaryzowanego Funduszu Sekurytyzacyjnego w W. przeciwko M. B. na podstawie nakazu zapłaty w sprawie VI Nc 2833/08. Przedmiotowy nakaz został wydany przeciwko wnioskodawczyni z tytułu umowy zawartej z (...) S.A. M. B. wpłaciła komornikowi łącznie kwotę 3.689,47 złotych tytułem spłaty zadłużenia, przy czym
po uprawomocnieniu się wyroku rozwodowego wpłata (od pracodawcy wnioskodawczyni) wyniosła 119,12 złotych, w tym na rzecz wierzyciela 62,29 złote i 56,83 złotych kosztów egzekucyjnych na rzecz komornika.

(odpis postanowienia – k. 36, pismo komornika – k. 106-107, kopia zaświadczenia
o dokonanych wpłatach – k. 342-342v, załączone akta sprawy VI Nc 2833/08)

Postanowieniem z 23 grudnia 2013 roku Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym dla Warszawy-Woli w Warszawie M. S. (2) umorzył na podstawie art. 824 § 1 pkt 3 k.p.c. postępowanie egzekucyjne w sprawie KM 7990/13 z wniosku wierzyciela Banku (...) S.A. przeciwko dłużnikowi P. B. (1) prowadzone na podstawie tytułu wykonawczego w postaci nakazu zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym z 5 grudnia 2012 roku zaopatrzonego w klauzulę wykonalności dnia 4 marca 2013 roku. W toku postępowania egzekucyjnego nie wyegzekwowano żadnych środków. Było to zadłużenie z tytułu użytkowanej przez uczestnika karty kredytowej, które powstało
w trakcie trwania małżeństwa stron. Zadłużenie to nie zostało spłacone.

(pismo komornika – k. 104, przesłuchania uczestnika – k. 282 w zw. z k. 268v wyjaśnień informacyjnych, przesłuchanie wnioskodawczyni – k. 308 w zw. z k. 54 wyjaśnień informacyjnych)

W okresie od 21 sierpnia 2012 roku do 20 listopada 2014 roku wnioskodawczyni wpłaciła do komornika sądowego M. D. 2.510 złotych, w tym 2.077,31 złotych na rzecz wierzyciela i 432,69 złote kosztów egzekucyjnych, na poczet zadłużenia
w sprawie egzekucyjnej KM 2069/12 prowadzonej na podstawie nakazu zapłaty z dnia
16 stycznia 2012 roku wydanego przez Sąd Rejonowy w Zgierzu w sprawie o sygn. akt
I Nc 39/12 z wniosku wierzyciela (...) sp. z o.o. Przedmiotowy nakaz został wydany przeciwko M. B. i P. B. (1) z tytułu zaległości w opłatach za najem lokalu w okresie od września 2008 roku do sierpnia 2010 roku.

(zajęcie wierzytelności – k. 39-39v, pismo komornika – k. 106-107, zaświadczenie
o dokonanych wpłatach – k. 209-209v, kopia zaświadczenia o dokonanych wpłatach – k. 343
-343v, przesłuchanie wnioskodawczyni – k. 308 w zw. z k. 195 wyjaśnień informacyjnych
i k. 353 00:15:29-00:34:18, załączone akta sprawy I Nc 39/12)

W marcu 2012 roku opłaty za lokal mieszkalny wynosiły 213,91 złotych, w okresie
od kwietnia do grudnia po 215,41 złotych miesięcznie.

W 2013 roku opłaty miesięczne za styczeń i luty wynosiły po 217,57 złotych,
w okresie od marca do czerwca po 220,57 złotych i od lipca do grudnia po 226,57 złotych.

W 2014 roku należności za lokal wyniosły łącznie 2.718,12 złotych, w tym 1.185 złotych na fundusz remontowy i 669,84 złotych kosztów zarządu nieruchomością wspólną.

W 2015 roku należności za lokal wyniosły 3.051,30 złotych, w tym 1.185 złotych
na fundusz remontowy i 698,82 złotych kosztów zarządu nieruchomością wspólną.

W 2016 roku opłaty te wyniosły łącznie 3.233,79 złote, w tym 1.185 złotych
na fundusz remontowy i 782,55 złote kosztów zarządu nieruchomością wspólną.

W 2017 roku należności za lokal wyniosły 3.306,48 złotych, w tym 1.185 złotych
na fundusz remontowy i 807,24 złotych kosztów zarządu nieruchomością wspólną.

Na miesięczną opłatę za lokal oprócz opłaty na fundusz remontowy i z tytułu zarządu nieruchomością wspólną składały się opłaty zależne od ilości osób zamieszkujących w lokalu: zaliczka na kanalizację, wywóz nieczystości stałych i zaliczka za zimną wodę.

Po rozwodzie opłaty za lokal regulowała tylko M. B..

(kartoteka księgowa za 2013 rok – k. 110, kartoteka księgowa z 2012 rok – k. 111, kopia karty opłat – k. 348, pismo administratora wspólnoty mieszkaniowej – k. 371, zestawienie kosztów za lata 2014-2017 – k. 372-376, przesłuchanie uczestnika – k. 282, przesłuchanie wnioskodawczyni – k. 353 00:15:29-00:34:18 i 00:34:48-00:41:54)

Od lutego 2012 roku opłata z tytułu użytkowania wieczystego wynosi 103,70 złote rocznie.

(pismo z Urzędu Miejskiego w A. – k. 359)

Na dzień 8 lutego 2012 roku zaległość z tytułu opłaty za użytkowanie wieczyste wynosiła 103,70 złote.

(pismo z Urzędu Miejskiego w A. – k. 210)

W dniu 7 lutego 2014 roku w sprawie I Nc 2855/13 Sąd Rejonowy w Zgierzu wydał przeciwko P. B. (1) i M. B. nakaz zapłaty, w którym nakazał pozwanym zapłacić solidarnie na rzecz Gminy A. kwotę 311,10 złotych
z tytułu zaległości w opłacie za użytkowanie wieczyste za lata 2011, 2012 i 2013 (wymagalne odpowiednio z dniach 1 kwietnia 2011 roku, 1 kwietnia 2012 roku i 1 kwietnia 2013 roku) oraz 90 złotych kosztów procesu.

(załączone akta sprawy I Nc 2855/13)

W dniach 22 lutego 2014 roku, 17 marca 2014 roku i 27 kwietnia 2014 roku wnioskodawczyni wpłaciła kwoty po 105 złotych ( 3 x 105 złotych) z tytułu opłaty rocznej celem spłaty należności objętej nakazem zapłaty w sprawie I Nc 2855/13, w tym po 103,70 złote i odsetki.

(pismo z Urzędu Miejskiego w A. – k. 210, potwierdzenia wpłaty
– k. 345-347, przesłuchanie uczestnika – k. 282 w zw. z k. 268v wyjaśnień informacyjnych, przesłuchanie wnioskodawczyni – k. 351v 00:15:29-00:34:18)

W listopadzie 2015 roku do zapłaty pozostawały nadal koszty procesu w kwocie
90 złotych wynikające z nakazu zapłaty i koszty postępowania klauzulowego w kwocie
60 złotych.

(wezwanie do zapłaty – k. 193, przesłuchanie wnioskodawczyni – k. 208 w zw. z k. 195 wyjaśnień informacyjnych)

Opłatę za użytkowanie wieczyste za lata 2014 i 2015 rok po 103,70 złote ( 2 x 103,70 złote) uregulowała M. B.. Za 2016 rok istnieje niedopłata w wysokości 4,17 złote (103,70 złote – 4,17 złote = 99,53 złotych), a za 2017 rok w wysokości 103,70 złote.

(pismo z Urzędu Miejskiego w A. – k. 359, wykaz zaległości – k. 361, przesłuchanie wnioskodawczyni – k. 353 00:34:48-00:41:54)

Po rozwodzie P. B. (1) nie płacił za użytkowanie wieczyste gruntu związanego z prawem do lokalu mieszkalnego.

(przesłuchanie uczestnika – k. 282, przesłuchanie wnioskodawczyni – k. 353 00:34:48
-00:41:54)

Podatek od nieruchomości w latach 2012-2014 wynosił 41 złotych ( 3 x 41 złotych), zaś od 2015 roku – 50 złotych ( 3 x 50 złotych). Za okres do 2017 roku włącznie zaległości
z tego tytułu nie było.

(pismo z Urzędu Miejskiego w A. – k. 359, wykaz zaległości – k. 360)

Po rozwodzie uczestnik nie płacił podatku od nieruchomości.

(przesłuchanie uczestnika – k. 282, przesłuchanie wnioskodawczyni – k. 353 00:34:48
-00:41:54)

W lutym 2015 roku Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w (...) E. K. wszczęła w sprawie KM 588/15 egzekucję z wniosku (...) 1 Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego Niestandaryzowanego Funduszu Sekurytyzacyjnego w W. przeciwko M. B. na podstawie nakazu zapłaty
w elektronicznym postępowaniu upominawczym z 17 października 2013 roku zaopatrzonego w klauzulę wykonalności 11 grudnia 2013 roku. Wnioskodawczyni nie wie, kto był pierwotnym wierzycielem.

(zawiadomienie o wszczęciu egzekucji – k. 305, przesłuchanie wnioskodawczyni – k. 308
-308v)

M. B. pozostaje w gospodarstwie domowym z dwójką dzieci. Utrzymuje się z wynagrodzenia za pracę w wysokości 1.610 złotych netto. Otrzymuje alimenty z funduszu alimentacyjnego w wysokości 900 złotych oraz świadczenie z programu „Rodzina 500+” w wysokości 1.000 złotych. Ma oszczędności w kwocie około 1.800 złotych. Stałe miesięczne koszty ich utrzymania wynoszą: opłaty za korzystanie z lokalu – około 270 złotych, energia elektryczna – 140 złotych, gaz w sezonie grzewczym – 600 złotych, a poza sezonem – 100 złotych, telefon z internetem – 140 złotych abonament telewizyjny
– 50 złotych. Uczestnik nie płaci alimentów na dzieci. Jego zadłużenie wobec funduszu alimentacyjnego wynosi prawie 70.000 złotych, a wobec dzieci ponad 7.000 złotych. Wnioskodawczyni dowiadywała się w banku o możliwość zaciągnięcia kredytu celem jednorazowej spłaty na rzecz uczestnika, ale nie ma zdolności kredytowej.

(przesłuchanie wnioskodawczyni – k. 308v i k. 353 00:34:48-00:41:54)

P. B. (1) prowadzi gospodarstwo domowe z konkubiną i dwójką ich małoletnich dzieci. Mieszkają i pracują w Wielkiej Brytanii. Uczestnik zarabia 1200 funtów miesięcznie. Jego partnerka na urlopie wychowawczym otrzymuje świadczenie w wysokości 300 funtów. Za mieszkanie płacą około 750 funtów miesięcznie. Utrzymanie samochodu kosztuje około 30-40 funtów miesięcznie. Uczestnik powinien płacić alimenty na dwójkę dzieci, które ma z wnioskodawczynią 900 złotych miesięcznie. Spłaca do funduszu alimentacyjnego mniejsze kwoty.

(przesłuchanie uczestnika – k. 282-283)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zebranych dowodów uznając je
za wiarygodne.

Sąd nie dał wiary twierdzeniom uczestnika, iż nie wie, jakiej należności dotyczył nakaz zapłaty wydany w sprawie o sygn. akt I Nc 39/12, a w konsekwencji, jaką należność egzekwował komornik w sprawie KM 2069/12, bowiem, jak wprost wynika ze zwrotnego potwierdzenia odbioru znajdującego się w aktach sprawy I Nc 39/12 P. B. (1) osobiście odebrał odpis nakazu zapłaty wydanego w tejże sprawie z odpisem pozwu.

W zakresie należności egzekwowanej w sprawie KM 2864/09 uczestnik także podniósł, iż nie wie, jakiej należności dotyczyła ta egzekucja, przy czym wnioskodawczyni twierdziła najpierw, iż fundusz sekurytyzacyjny egzekwuje dług wynikający „z zakupu telefonu na matkę uczestnika”, który po jej śmierci „nabił rachunek”, a następnie, że dług nabyty od wspólnoty mieszkaniowej (pierwszego administratora) z tytułu zaległości
w opłatach za mieszkanie. Twierdzenia te okazały się jednak nieprawdziwe w świetle akt sprawy VI Nc 2833/08, które dotyczą należności nabytej od banku z tytułu umowy bankowej.

Zeznania uczestnika o regulowaniu na bieżąco opłaty za użytkowanie wieczyste
i podatku od nieruchomości w okresie poprzedzającym rozwód mijają się nie tylko
z zeznaniami wnioskodawczyni, ale także pismami z Urzędu Miejskiego w A., jak również dokumentami zebranymi w załączonych aktach I Nc 2855/13.

Sąd oddalił wniosek uczestnika o ponowne dopuszczenie dowodu z zeznań świadka K. B. na okoliczność czasu zamieszkiwania świadka na nieruchomości oraz rozliczeń między stronami, bowiem po zgłoszeniu się do postępowania uczestnika (którego uprzednio reprezentował kurator dla nieznanego z miejsca pobytu) wraz ze swoim pełnomocnikiem, Sąd na jego wniosek powtórzył już dowód z zeznań w/w świadka (podobnie jak z zeznań świadka K. M.), a następnie przesłuchał na te same okoliczności wnioskodawczynię. Pomimo, że Sąd dostrzegł drobną nieścisłość w twierdzeniach wnioskodawczyni co do okresu zamieszkiwania K. B. w lokalu stron,
a mianowicie w wyjaśnieniach informacyjnych stwierdziła, iż zamieszkał tam w listopadzie 2013 roku, a podczas przesłuchania, że mieszkał tam 2 lata, a wyprowadził się w styczniu 2017 roku, to przyjąć należało, że pierwotne twierdzenia wnioskodawczyni w tym przedmiocie co do daty wprowadzenia się świadka były zgodne z rzeczywistością,
a późniejsze są wynikiem upływu czasu, co w naturalny sposób prowadzi do zacierania się
w pamięci uczestników pewnych szczegółów. Co więcej termin – listopad 2013 roku zbiega się z końcem remontu mieszkania sfinansowanego przez świadka. Poza tym ponowne przesłuchanie świadka na powyższe okoliczności było zbędne, przy przyjęciu przez Sąd
– o czym będzie jeszcze mowa w dalszej części uzasadnienia – że niezamieszkującego tam po rozwodzie uczestnika jako współwłaściciela obciążają tylko opłaty stałe, niezależne od tego, czy ktokolwiek w tym lokalu mieszkał. Z tych samych przyczyn na ostatnim terminie rozprawy Sąd oddalił wniosek pełnomocnika uczestnika o reasumpcję postanowienia
o oddaleniu wniosku o ponowne przesłuchanie w charakterze świadka K. B..

Wskazać jedynie należało, iż wnioskodawczyni w piśmie przygotowawczym
z 11 grudnia 2017 roku podała, iż należności z tytułu opłat za mieszkanie, rozliczenia których z uczestnikiem żądała, nie obejmują kosztów wywozu nieczystości stałych, prądu i gazu, bowiem liczone są one ze zużycia licznikowego, podczas gdy zapytana o to następnie podczas przesłuchania przyznała, iż nie odjęła ze składników czynszu elementów zależnych od ilości osób zamieszkujących, a zwłaszcza liczonych od K. B..

W aktach sprawy znalazło się wiele dokumentów od zarządców wspólnoty mieszkaniowej nieruchomości przy ul. (...) w A., czy to złożonych przez samą wnioskodawczynię, czy nadesłanych przez dwóch kolejnych administratorów, dotyczących stanu zadłużenia z tytułu opłat za lokal numer (...), przy czym żaden z tych dokumentów nie wskazywał stanu na datę ustania wspólności majątkowej małżeńskiej stron, tj. na 8 lutego 2012 roku. Ostatecznie Sąd przyjął wysokość zadłużenia wskazaną na datę najbardziej zbliżoną, tj. 31 stycznia 2012 roku. Przy czym Sąd miał na uwadze informację od administratora, iż na 31 grudnia 2011 roku (tj. na 1 miesiąc i 8 dni przed ustaniem wspólności) zaległość z tego tytułu wynosiła 3.208,51 złotych i została spłacona przez wnioskodawczynię w pierwszej połowie 2014 roku (k. 253).

Choć uczestnik potwierdził stanowisko wnioskodawczyni o posiadaniu przez nią karty kredytowej związanej ze wspólnym kontem w mBank, powstaniu w trakcie trwania ich związku małżeńskiego zadłużenia na tej karcie w kwocie około 7.000 złotych, a także spłacaniu tego zadłużenia przez wnioskodawczynię, to analiza historii operacji na rachunku oraz wykazu transakcji kartą w zestawieniu z pismem banku z 6 maja 2011 roku nie dała podstaw do dokonania przez Sąd ustalenia co do wysokości tego zadłużenia na datę ustania wspólności majątkowej małżeńskiej, czy, a jeżeli tak, ile długu tego spłaciła wnioskodawczyni przed rozwodem, a co ważniejsze, jaką kwotę z tego tytułu uregulowała
z własnych środków po rozwodzie. Wątpliwości tych nie rozwiało także zaświadczenie banku złożone przez wnioskodawczynię na ostatnim terminie rozprawy. Natomiast Sąd prześledził, gdzie były robione zakupy przy użyciu tej karty i za jakie kwoty, i doszedł do wniosku, iż były to zwykłe, codzienne zakupy na bieżące potrzeby rodziny. Sąd dostrzegł, iż
ze wspólnego konta następowały spłaty karty kredytowej, przy czym po rozwodzie wnioskodawczyni nadal z karty korzystała i trzeba było ją na bieżąco spłacać, na co środki automatycznie były pobierane z konta założonego dla stron przed rozwodem, na które
co prawda po rozwodzie wpływały tylko dochody wnioskodawczyni, ale nie sposób było rozdzielić, które potrącenia dotyczyły spłaty zadłużenia stron powstałego na karcie przed rozwodem, a które zadłużenia wygenerowanego już przez samą wnioskodawczynię
po rozwodzie.

Na poparcie swoich żądań co do rozliczenia się z nią przez uczestnika z tytułu kwoty wpłaconej spółce (...) S.A. na poczet należności z umowy abonamentowej z 14 listopada 2005 roku z Cyfrowym P., wnioskodawczyni złożyła kopię pisma z 2 czerwca 2017 roku, z którego wynika, iż na poczet zadłużenia z tego tytułu wpłaciła kwotę 208,51 złotych, jednakże z tego dokumentu nie wynika, kiedy powstało zadłużenie, a mianowicie czy przed, czy po ustaniu wspólności oraz kto po rozwodzie korzystał z tejże telewizji. Ostatecznie wnioskodawczyni oświadczyła, iż nie zgłasza tej należności do rozliczenia.

Sąd nie dysponował jakimkolwiek dowodem umożliwiającym poczynienie ustaleń faktycznych w zakresie kwoty 651,16 złotych, jaką wnioskodawczyni miała zapłacić tytułem zobowiązania wobec firmy (...).

Wnioskodawczyni zeznała również, iż zapłaciła także koszty procesu z nakazu zapłaty w sprawie o sygn. akt I Nc 2855/13, co miałoby prawdopodobnie nastąpić w toku niniejszego postępowania, gdyż w wyjaśnieniach informacyjnych mówiła, że to jeszcze pozostaje
do zapłaty, ale przyznała, iż nie posiada dowodu zapłaty.

Zgodnie z opinią biegłego sądowego do spraw szacunku nieruchomości A. T. wartość lokalu wchodzącego w skład majątku wspólnego według cen aktualnych wyliczona z uwzględnieniem stanu nieruchomości na datę ustania wspólności według oświadczenia wnioskodawczyni wynosi 58.000 złotych, zaś według oświadczenia uczestnika – 68.000 złotych. Stanowiska byłych małżonków M. i P. B. (2) były bowiem częściowo rozbieżne, co do stanu lokalu na datę rozwodu i zakresu prac remontowych wykonanych przed i po nim, jednakże ostatecznie uczestnicy wspólnie ustalili wartość prawa do lokalu na 63.000 złotych. Wobec tego Sąd nie dokonywał w powyższym zakresie szczegółowych ustaleń faktycznych zarówno na podstawie dowodu z przesłuchania stron jak i dowodu z zeznań świadków.

Dodać należało, iż pierwotnie opinię w tym zakresie wydał biegły A. F., jednakże po zgłoszeniu się do sprawy osobiście uczestnika i jego pełnomocnika
i zwolnieniu kuratora, na wniosek pełnomocnika uczestnika dowód ten ponowiono i to
z innym biegłym.

Wobec cofnięcia wniosku o podział majątku w zakresie samochodów osobowych Sąd pominął jako podstawę ustaleń faktycznych opinię biegłego sądowego A. S. w przedmiocie oszacowania ich wartości.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Jak stanowi art. 567 § 1 k.p.c., w postępowaniu o podział majątku wspólnego
po ustaniu wspólności majątkowej między małżonkami sąd rozstrzyga także o żądaniu ustalenia nierównych udziałów małżonków w majątku wspólnym oraz o tym, jakie wydatki, nakłady i inne świadczenia z majątku wspólnego na rzecz majątku osobistego lub odwrotnie podlegają zwrotowi. Do postępowania o podział majątku wspólnego po ustaniu wspólności majątkowej między małżonkami, a zwłaszcza do odrębnego postępowania w sprawach wymienionych w paragrafie pierwszym, stosuje się odpowiednio przepisy o dziale spadku
(§ 3). Z kolei z mocy art. 688 k.p.c. do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy
o zniesieniu współwłasności (art. 617 i n. k.p.c. oraz art. 210 i n. k.c.). Stosownie do przepisu art. 684 k.p.c. w zw. z art. 567 § 3 k.p.c., skład i wartość majątku podlegającego podziałowi ustala Sąd. Wartość tych składników ustala się według stanu na dzień ustania wspólności majątkowej i według cen obowiązujących w chwili zamknięcia rozprawy (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 11 marca 2010 roku, sygn. akt IV CSK 429/09, LEX nr 678022).

Wobec cofnięcia przez wnioskodawczynię wniosku co do ruchomości w postaci samochodów osobowych i wyrażenia na to zgody przez uczestnika, Sąd na podstawie art. 355 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. i art. 512 § 1 k.p.c. umorzył postępowanie w tym zakresie.

Wnioskodawczyni i uczestnik byli zgodni co do składu i wartości ich majątku wspólnego, a także co do sposobu jego podziału. Sąd ustalił więc, iż w skład majątku wspólnego stron wchodzi prawo własności lokalu mieszkalnego numer (...) o powierzchni 35,78 m ² położonego w A. przy ulicy (...) wraz z udziałem (...) części w prawie użytkowania wieczystego działki gruntu numer (...), dla której
w Sądzie Rejonowym w Zgierzu prowadzona jest księga wieczysta numer (...) i w częściach wspólnych budynku, dla którego w Sądzie Rejonowym w Zgierzu prowadzona jest księga wieczysta numer (...), o wartości 63.000 złotych.

Na marginesie wskazać należało, iż choć co do zasady w sprawie o podział majątku wspólnego, w skład którego wchodzi nieruchomość obciążona hipoteką sąd przyznając tę nieruchomość jednemu z uczestników powinien określić jej wartość z uwzględnieniem obciążenia hipotecznego (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 20 kwietnia 2011 roku, sygn. akt I CSK 661/10, OSNC-ZD 2012/2/31, LEX nr 1164985), to Sąd w niniejszym przypadku wysokości hipoteki kaucyjnej wpisanej w dziale IV księgi wieczystej numer (...) nie uwzględnił, bowiem wierzytelność zabezpieczona tą hipoteką już na datę orzekania nie istniała, gdyż upłynął pięcioletni okres od nabycia lokalu i strony nie mają już obowiązku zwrotu udzielonej im przez Gminę bonifikaty, choć nie dopełniły formalności związanych z wykreśleniem hipoteki.

W świetle art. 211 k.c. i art. 212 k.c. podział fizyczny rzeczy jest podstawowym sposobem zniesienia współwłasności. W pierwszej kolejności należy jednak wziąć pod uwagę treść zgodnego wniosku zainteresowanych co do proponowanego przez nich sposobu dokonania tego podziału, jeżeli projekt nie sprzeciwia się prawu ani zasadom współżycia społecznego, ani też nie narusza w sposób rażący interesu osób uprawnionych (art. 622 § 1 i 2 k.p.c.). Dopiero w razie braku zgodnego wniosku uczestników, Sąd dokonuje podziału na części odpowiadające wartościom udziałom współwłaścicieli, jeżeli zachodzą warunki do dokonania podziału w naturze, z uwzględnieniem wszelkich okoliczności zgodnie z interesem społeczno-gospodarczym, a różnice wartości wyrównuje się przez dopłaty pieniężne (art. 623 k.p.c.).

Strony zgodnie wniosły o przyznanie prawa własności lokalu mieszkalnego wnioskodawczyni. Sąd uwzględnił zgodne stanowisko byłych małżonków B.
w tym zakresie, zwłaszcza że odpowiadało stanowi faktycznemu istniejącemu od kilku lat.

Spór pomiędzy uczestnikami niniejszego postępowania sprowadzał się zaś do kwestii zgłoszonych przez wnioskodawczynię do rozliczenia kwot z tytułu spłaty przez nią po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej z majątku osobistego zobowiązań zaciągniętych przez M. B. i P. B. (1) w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej oraz z tytułu nakładów z jej majątku osobistego na majątek wspólny w postaci kosztów utrzymania lokalu mieszkalnego po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej.

W postępowaniu o podział majątku wspólnego, poza rozliczeniem nakładów
i wydatków poczynionych z majątku wspólnego na majątek osobisty i z majątku osobistego na majątek wspólny w czasie trwania wspólności ustawowej małżeńskiej, następuje także rozliczenie nakładów i wydatków dokonanych przez każde z (byłych) małżonków w okresie od ustania wspólności do chwili podziału majątku wspólnego. Sąd w postępowaniu działowym dokonuje rozliczeń z tytułu posiadania przedmiotów należących do majątku objętego wspólnością, pobranych pożytków i innych przychodów, a także poczynionych na ten majątek nakładów i spłaconych długów w okresie między ustaniem wspólności
a dokonaniem podziału majątku wspólnego (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia
13 grudnia 2013 roku, sygn. akt III CZP 86/13 LEX nr 1448745, postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 1 grudnia 2011 roku, sygn. akt I CSK 78/11, LEX nr 1129066).

Jak wskazał zaś Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 11 marca 2010 roku,
sygn. akt IV CSK 429/09, LEX nr 678022, jeżeli wnioskodawca po ustaniu wspólności majątkowej, a przed podziałem majątku wspólnego, spłacił z własnych środków dług, który powstał w trakcie trwania wspólności ustawowej i był długiem wspólnym małżonków, albo jednego z nich, ale w związku z majątkiem wspólnym, to taki dług, zgodnie z art. 686 k.p.c.
w związku z art. 567 § 3 k.p.c., powinien zostać rozliczony w ramach podziału majątku wspólnego. Podstawę rozliczenia takiego długu nie stanowi jednak art. 45 § 1 k.r.o. gdyż przepis ten dotyczy jedynie wydatków i nakładów dokonanych z majątku osobistego (poprzednio odrębnego) na majątek wspólny albo odwrotnie w trakcie trwania wspólności ustawowej.

W zakresie zobowiązań powstałych w trakcie małżeństwa stron, a spłaconych
po rozwodzie wnioskodawczyni zgłosiła do rozliczenia następujące należności:

1.  zadłużenie na karcie kredytowej w mBank – 7.223 złote,

2.  wyegzekwowana w sprawie KM 2069/12 – 2.510 złotych,

3.  wyegzekwowana w sprawie KM 2864/09 – 3.689,47 złotych,

4.  egzekwowana w sprawie KM 7990/13,

5.  zadłużenie w opłatach za mieszkanie wobec wspólnoty mieszkaniowej – 3.572 złote,

6.  zaległości w podatku od nieruchomości – 461,10 złotych,

7.  zaległości w opłacie za użytkowanie wieczyste – 662 złote,

8.  egzekwowana w sprawie KM 588/15 – 652,02 złote,

9.  zadłużenie wobec Polkomtel – 651,16 złotych,

10.  zadłużenie wobec Cyfrowego P. – 208,62 złotych.

W zakresie punktu 1 Sąd nie uwzględnił roszczenia wnioskodawczyni, bowiem
– o czym już była mowa na etapie oceny materiału dowodowego – wnioskodawczyni nie udowodniła, pomimo przyznania przez uczestnika, że zadłużenie na karcie kredytowej faktycznie w trakcie małżeństwa powstało i spłacała je wnioskodawczyni, po pierwsze, jaka była wysokość tego zadłużenia, bowiem z dokumentów przedłożonych przez wnioskodawczynię wynika jedynie wysokość limitu na karcie, który zresztą jest niższy
od kwoty zgłoszonej do rozliczenia, po drugie, ile tego zadłużenia spłaciła przed rozwodem, czyli najprawdopodobniej z majątku wspólnego, gdyż nie twierdziła nawet, iż miła jakiś majątek osobisty, po trzecie, jaki był stan tego zadłużenia na datę rozwodu, a po czwarte,
co najważniejsze, w jakiej wysokości to zadłużenie spłaciła z własnych środków po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej.

Sąd uwzględnił zaś w całości należność z punktu 2. Nakaz zapłaty wydany w sprawie I Nc 39/12 opiewał bowiem na należność od obojga ówczesnych małżonków B.
z tytułu umowy najmu lokalu mieszkalnego, w którym w latach 2008-2010 wraz z dziećmi zaspokajali potrzeby mieszkaniowe swojej rodziny. Był to dług w całości powstały przed rozwodem, lecz w całości wyegzekwowany od wnioskodawczyni po rozwodzie. Jak wynika wprost z pisma od komornika, wnioskodawczyni wpłaciła, czy też zostało potrącone z jej wynagrodzenia za pracę, łącznie 2.510 złotych.

W zakresie punktu 3 wskazać należało, iż wierzyciel S- (...) na podstawie nakazu zapłaty VI Nc 2833/08 egzekwował od jedynej dłużniczki w osobie wnioskodawczyni należność z tytułu umowy, którą zawarła tylko wnioskodawczyni z (...) S.A. w 2005 roku, przy czym nie wykazała ona, iż było to zobowiązanie zaciągnięte na potrzeby rodziny, że uczestnik wiedział o tym zobowiązaniu lub wyrażał zgodę na jego zaciągnięcie. Kodeks rodzinny i opiekuńczy stanowi zaś o odpowiedzialności solidarnej obojga małżonków jedynie za zobowiązania zaciągnięte przez jednego z nich w sprawach wynikających z zaspokajania zwykłych potrzeb rodziny (art. 30 § 1 k.r.o.), a nie za wszelkie zobowiązania zaciągnięte przez jednego z nich w trakcie wspólności ustawowej. Wobec tego, nawet kwota wyegzekwowana od wnioskodawczyni w sprawie KM 2864/09 po dacie ustania wspólności majątkowej małżeńskiej, tj. 119,12 złotych nie może podlegać rozliczeniu w niniejszej sprawie. Tym bardziej nie było podstaw do rozliczenia pozostałej wyegzekwowanej
od wnioskodawczyni przed uprawomocnieniem się wyroku rozwodowego kwoty 3.570,35 złotych (3.689,47 złotych – 119,12 złotych).

Sąd nie uwzględnił również należności z punktu 4, bowiem wnioskodawczyni nie udowodniła, by z tego tytułu zapłaciła jakąkolwiek kwotę. Przeciwnie z pisma komornika jednoznacznie wynika, iż w sprawie KM 7990/13 nie wyegzekwowano żadnej kwoty,
a postępowanie egzekucyjne zostało umorzone z powodu bezskuteczności egzekucji.

W zakresie zadłużenia w opłatach za mieszkanie z punktu 5 Sąd uznał, iż w części żądanie wnioskodawczyni jest zasadne. Jak ustalił bowiem Sąd, na osiem dni przed uprawomocnieniem się wyroku rozwodowego zaległość z opłatach za wspólne mieszkanie małżonków B. wynosiło 2.096,17 złotych. Przy czym, uczestnik wprost stwierdził, iż zgadza się z zadłużeniem mieszkania i że spłaciła je lub nadal spłaca wnioskodawczyni. Natomiast z pisma od administratora wspólnoty mieszkaniowej wynika, iż wnioskodawczyni spłaciła to zadłużenie w pierwszej połowie 2014 roku, a zatem po 2 latach od ustania wspólności.

Podobnie Sąd jedynie w części przychylił się do stanowiska wnioskodawczyni
w zakresie należności z punktu 6, a mianowicie, jak wynika z pisma z urzędu miejskiego,
na dzień 8 lutego 2012 roku zaległość w podatku od nieruchomości wynosiła 40 złotych
i spłaciła ja wnioskodawczyni w maju 2013 roku.

Analogicznie Sąd przyjął co do należności z punktu 7, gdyż, jak wskazano w piśmie
z urzędu miejskiego na 8 lutego 2012 roku, zaległość w opłacie za użytkowanie wieczyste wynosiła 103,70 złote i dotyczyła opłaty wymagalnej do 1 kwietnia 2011 roku, a została spłacona wraz z odsetkami kwotą 105 złotych przez wnioskodawczynię po wydaniu przeciwko obojgu byłym małżonkom B. nakazu zapłaty w sprawie I Nc 2855/13. Przy czym nakaz zapłaty obejmował jeszcze należności za 2012 i 2013 rok, tj. należności wymagalne już po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej i będzie jeszcze o nich mowa w dalszej części uzasadnienia.

Sąd nie uwzględnił w ogóle należności z punktu 8, bowiem wnioskodawczyni nawet nie wiedziała, kto przed funduszem sekurytyzacyjnym był pierwotnym wierzycielem
i z jakiego tytułu ta należność. W tej sytuacji Sąd nie był w stanie ustalić, czy to zobowiązanie obciąża także uczestnika, a jeżeli tak, w jakiej wysokości.

W zakresie zadłużenia wobec firmy (...) z punktu 9 wnioskodawczyni nie przedstawiła jakichkolwiek dowodów celem wykazania, z jakiego tytułu to zobowiązanie, kto je wygenerował, kiedy i w jakiej wysokości powstało, a tym bardziej, że ona je uregulowała, w jakiej wysokości i w jakim czasie.

Sąd nie uwzględnił także należności z punktu 10, bo choć z pisma wierzyciela wynika, że wnioskodawczyni dokonała wpłaty na poczet zadłużenia, to w kwocie mniejszej niż wskazana przez wnioskodawczynię, a co ważniejsze wnioskodawczyni nie wykazała, kiedy powstało to zadłużenie (przed czy po rozwodzie). Ponadto wnioskodawczyni ostatecznie stwierdziła w toku przesłuchania, iż nie zgłasza tej należności do rozliczenia z uczestnikiem.

Podsumowując, Sąd uznał za zasadne i udowodnione następujące kwoty: 2.510 złotych (punkt 2), 2.096,17 złotych (punkt 5), 40 złotych (punkt 6) i 105 złotych (punkt 7),
to jest łącznie 4.751,17 złotych. W ocenie Sądu, połowa tej kwoty powinna zostać pokryta przez uczestnika. W pozostałym zakresie Sąd oddalił wniosek wnioskodawczyni o rozliczenie spłaty z jej majątku osobistego po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej zobowiązań zaciągniętych przez M. B. i P. B. (1) w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej.

Roszczenie wnioskodawczyni jako współwłaścicielki nieruchomości lokalowej
w stosunku do uczestnika jako drugiego współwłaściciela o zwrot nakładów dokonanych na wspólną nieruchomość po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej znajduje swoje oparcie w art. 207 k.c. Nakładem w rozumieniu omawianego unormowania jest nie tylko wydatek zmierzający do zachowania wspólnego prawa, ale także wydatek poniesiony na normalną eksploatację rzeczy. Ciężarami w rozumieniu tego przepisu są podatki i inne świadczenia
o charakterze publicznoprawnym obciążające współwłaścicieli nieruchomości będącej przedmiotem współwłasności (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 19 czerwca 2009 roku, sygn. akt V CSK 485/08, LEX nr 537040).

W zakresie kosztów utrzymania nieruchomości lokalowej po rozwodzie wnioskodawczyni zgłosiła do rozliczenia następujące należności:

1.  opłaty za mieszkanie – 17.323 złote (po 227,94 złotych miesięcznie od września 2011 roku do grudnia 2017 roku),

2.  opłata roczna za użytkowanie wieczyste – 461 złotych z nakazu zapłaty w sprawie
o sygn. akt I Nc 2855/13 i 412 złotych (po 103 złote od 2014 roku do 2017 roku),

3.  podatek od nieruchomości – 300 złotych (po 50 złotych od 2012 roku do 2017 roku).

Na wstępie rozważań w tym zakresie podkreślić należało, iż uczestnik jednoznacznie przyznał, iż po rozwodzie w żadnej części nie partycypował w powyższych opłatach (punkty 1-3) i że regulowała je wyłącznie wnioskodawczyni.

W zakresie należności wymienionej w punkcie 1 wskazać należało, iż wnioskodawczyni mylnie rozszerzyła żądanie na okres sprzed rozwodu, tj. od września 2011 roku do 7 lutego 2012 roku. Zresztą o zadłużeniu w opłatach za mieszkanie na moment rozwodu była już mowa powyżej. Co do okresu po ustaniu wspólności, to Sąd uznał, że skoro w tym okresie uczestnik faktycznie w mieszkaniu wspólnym nie mieszkał, powinny go obciążać jedynie te składniki czynszu, które są niezależne od ilości osób zamieszkujących
w lokalu, a zatem obciążają współuprawnionych do niego bez względu na ich faktyczne zamieszkiwanie. Tylko tego typu opłaty, zdaniem Sądu, zmierzają bowiem do zachowania substancji majątku stron, jakim jest prawo odrębnej własności lokalu mieszkalnego. Sąd nie widział natomiast podstaw do obciążania uczestnika kosztem tych składników czynszu i opłat za media, których wysokość zależy bądź od faktycznego zużycia (opłaty za wodę), bądź
od ilości osób zamieszkujących w lokalu (opłaty za wywóz nieczystości) i to niezależnie czy liczonych od samej wnioskodawczyni, czy też jej partnera, a nawet dzieci stron. Przy czym
za lata 2012 i 2013 brak było w aktach sprawy zestawienia z rozbiciem miesięcznych opłat
za mieszkanie na poszczególne składowe, a zatem Sąd nie był w stanie ustalić, które koszty obciążałaby uczestnika, a które nie. Wobec powyższego Sąd uwzględnił jedynie należności
z tytułu funduszu remontowego i zarządu nieruchomością wspólną za lata 2014-2017.

Co do opłaty za użytkowanie wieczyste z punktu 2 Sąd uwzględnił żądanie wnioskodawczyni w zakresie należności objętej nakazem zapłaty w sprawie I Nc 2855/13,
a zapłaconej przez nią wraz z odsetkami ponad to, co uwzględnił już w zakresie długów sprzed ustania wspólności, a spłaconych po, tj. 210 złotych (2 x 105 złotych za lata 2012
i 2013). Ponadto, jak wynika z pisma z urzędu miejskiego, za lata 2014 i 2015 wnioskodawczyni wpłaciła bez opóźnień po 103,70 złote (2 x 103,70 złote). Natomiast
za 2016 roku widnieje niedopłata w kwocie 4,17 złote, a zatem Sąd uznał, iż wnioskodawczyni wpłaciła 99,53 złotych (103,70 złote – 4,17 złote). Za 2017 rok w ogóle nie zostało zapłacone.

Odnosząc się do należności z punktu 3 Sąd uznał, iż żądanie wnioskodawczyni było
w tym zakresie co do zasady słuszne, ale w niższej wysokości, bowiem wysokość podatku
od nieruchomości we wcześniejszych latach była niższa. W latach 2012-2014 wnioskodawczyni płaciła po 41 złotych (3 x 41 złotych), a w latach 2015-2017 po 50 złotych (3 x 50 złotych).

Podsumowując, Sąd uznał za zasadne i przyjął do dalszych rozliczeń pomiędzy stronami następujące należności: 1.185 złotych, 669,84 złotych, 1.185 złotych, 698,82 złotych, 1.185 złotych, 782,55 złote, 1.185 złotych i 807,24 złotych (punkt 1), 105 złotych, 105 złotych, 103,70 złote, 103,70 złote i 99,53 złotych (punkt 2) oraz 41 złotych, 41 złotych, 41 złotych, 50 złotych, 50 złotych i 50 złotych (punkt 3), to jest łącznie 8.488,38 złotych. Zdaniem Sądu, połowa tej kwoty obciąża uczestnika. W pozostałym zakresie Sąd oddalił wniosek wnioskodawczyni o rozliczenie nakładów z jej majątku osobistego na majątek wspólny w postaci kosztów utrzymania lokalu mieszkalnego po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej.

Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd zasądził od wnioskodawczyni na rzecz uczestnika kwotę 24.880,22 złotych tytułem spłaty udziału uczestnika postępowania w majątku wspólnym, tytułem rozliczenia zobowiązań powstałych przed ustaniem wspólności majątkowej małżeńskiej, a spłaconych przez wnioskodawczynię po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej oraz tytułem kosztów utrzymania lokalu mieszkalnego po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej. Wartość prawa własności lokalu mieszkalnego numer (...) położonego w A. przy ul. (...) strony ustaliły zgodnie
na 63.000 złotych. Wartość udziału każdego z małżonków w majątku wspólnym wynosiła więc 31.500 złotych (63.000 zł x ½). Jednakże z uwagi na dokonaną przez wnioskodawczynię po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej z majątku osobistego spłatę zobowiązań zaciągniętych przez strony w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej w łącznej kwocie 4.751,17 złotych oraz poniesione przez nią nakłady z majątku osobistego na majątek wspólny w postaci kosztów utrzymania lokalu mieszkalnego po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej w łącznej kwocie 8.488,38 złotych, spłata należna uczestnikowi
za jego udział w majątku wspólnym polegać musiała obniżeniu o kwotę 6.629,78 złotych {63.000 zł – [(4.751,17 zł + 8.488,38 zł) x ½]}.

Sąd rozłożył obowiązek zapłaty kwoty 24.880,22 złotych tytułem spłaty na
24 miesięczne raty stosownie do art. 320 k.p.c., który daje sądowi możliwość do rozłożenia zasądzonego świadczenia na raty w szczególnie uzasadnionych wypadkach. Szczególnie uzasadnione przypadki to sytuacje, gdy ze względu na stan rodzinny i majątkowy uczestnika postępowania jednorazowa zapłata byłaby niemożliwa lub znacznie utrudniona, bądź też naraziłaby zobowiązanego na niepowetowane szkody. Na wstępie wskazać należało, iż uczestnik nie oponował co do rozłożenia należnej mu spłaty na raty, wyrażając aprobatę
na spłatę w ratach w maksymalnych terminie 2 lat. Sąd miał nadto na uwadze, iż jednorazowa spłata kwoty zasądzonej na rzecz uczestnika jest z uwagi na obecną sytuację majątkową wnioskodawczyni praktycznie niemożliwa. Wnioskodawczyni podjęła pracę zarobkową stosunkowo niedawno i choć ma stałe dochody, to nie zdążyła odłożyć większej kwoty na poczet rozliczeń finansowych z byłym małżonkiem, a nadto z uwagi na niewygórowaną wysokość dochodów i krótki okres ich pobierania nie ma aktualnie zdolności kredytowej, aby uzyskać środki z instytucji finansowej na jednorazową spłatę. Sąd miał również na uwadze, iż jednorazowa spłata nie jest uczestnikowi niezbędna celem choćby zaspokojenia swoich potrzeb mieszkaniowych. Choć zamierza on przeznaczyć środki przyznane po podziale majątku na spłatę długów alimentacyjnych, spłata tej należności przez wnioskodawczynię
w ratach miesięcznych także da mu taką możliwość, nie doprowadzając do obciążenia budżetu domowego wnioskodawczyni, pod stałą opieką której znajdują się dzieci stron. Jednocześnie Sąd nie przychylił się do wniosku wnioskodawczyni co do wysokości miesięcznych rat na poziomie 200 złotych, bowiem to wydłużyłoby spłatę ponad uzasadnioną miarę i mogłoby naruszać uzasadnione interesy uczestnika. Sąd uznał, iż racjonalnym jest podzielenie zasądzonej spłaty na 24 raty płatne w odstępach miesięcznych, a zatem przez
2 lata, bowiem na taki okres spłaty zgodę wyraził uczestnik, a jednocześnie kwota 23 rat na poziomie po 1.036 złotych i ostatniej w kwocie 1.055,22 złotych jest możliwa
do wygospodarowania przez wnioskodawczynię z bieżących dochodów (miesięczne dochody 3.510 złotych, średnie miesięczne wydatki 950 złotych), a jednocześnie jest dla uczestnika realną wartością. Nadto, Sąd zasądził na wypadek uchybienia terminowi zapłaty odsetki ustawowe za opóźnienie na podstawie art. 481 § 1 i § 2 k.c.

Sąd nakazał przeksięgować na dochody Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego
w Zgierzu nierozliczoną uprzednio zaliczkę w wysokości 500 złotych uiszczoną przez uczestnika na poczet wynagrodzenia biegłego, bowiem niniejsze postępowanie wygenerowało koszty związane z wynagrodzeniem biegłych (w kwocie przewyższającej 500 złotych)
i wydatki te zostały pokryte (tymczasowo) z funduszy Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego
w Zgierzu.

Sąd nie obciążył uczestników postępowania obowiązkiem zwrotu kosztów sądowych poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa – Sąd Rejonowy w Zgierzu. Za zwolnieniem ich od tychże kosztów przemawiała trudna bieżąca sytuacja finansowa zarówno wnioskodawczyni jak i uczestnika. Ponadto wnioskodawczyni zwolniona była od kosztów sądowych w niniejszej sprawie.

W pozostałym zakresie każdy z uczestników postępowania ponosi we własnym zakresie koszty związane ze swoim udziałem w sprawie zgodnie z zasadą wyrażoną
w art. 520 § 1 k.p.c.